انجام بازی‌های خشن موجب رفتار خشونت‌آمیز نوجوانان نمی‌شود
تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۷۸۱۱۷۵
محققان دانشگاه آکسفورد در جدیدترین مطالعه خود دریافتند که ارتباطی میان انجام بازی‌های ویدیویی خشن با ارتکاب اعمال خشونت‌آمیز توسط نوجوانان وجود ندارد.
به گزارش ایسنا و به نقل از آکسفورد، بازی‌های ویدئویی خشونت‌آمیز همواره به دلیل تصور این که موجب بروز رفتار تهاجمی در دنیای واقعی در نوجوانان می‌شود مورد انتقاد قرار گرفته‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما یک مطالعه جدید توسط محققان مؤسسه اینترنتی آکسفورد دانشگاه آکسفورد، هیچ ارتباطی بین رفتار تهاجمی نوجوانان و میزان وقتی که صرف انجام بازی‌های ویدئویی خشونت‌آمیز می‌شود پیدا نکرده است.
پروفسور اندرو پرزیبیلسکی مدیر تحقیقاتی مؤسسه اینترنتی آکسفورد می‌گوید: این ایده که بازی‌های ویدئویی خشونت آمیز باعث بروز رفتار تهاجمی در جهان واقعی می‌شود، یکی از محبوب‌ترین ایده‌هاست، اما تاکنون به خوبی مورد آزمایش قرار نگرفته بود.
وی افرود: به رغم علاقه والدین و سیاست‌گذاران به القای این ایده، پژوهش ما نشان داده است که دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.
این تحقیق از داده‌هایی که از نوجوانان بریتانیایی و رتبه‌بندی ایالات متحده آمریکا از میزان خشونت بازی‌ها به دست آمده بود استفاده کرد.
چندین مطالعه روی ارتباط بین بازی‌های خشن و رفتار خشونت آمیز در دنیای واقعی انجام شده است، اما این تحقیق جدید محققان آکسفورد جامع‌ترین آنها است که از ترکیبی از داده‌های درونی و عینی برای اندازه‌گیری تهاجم و خشونت نوجوانان در بازی‌ها و همچنین برای اولین بار از والدین در این مطالعه استفاده کرده است.
محققان آکسفورد به جای تکیه بر داده‌های گزارش شده توسط خود نوجوانان، این بار از گزارش‌های والدین و مراقبان نیز استفاده کردند تا سطح خشونت را به صورت دقیق اندازه‌گیری کنند.
مقدار خشونت در یک بازی ویدئویی با استفاده از "نهاد رسمی اطلاع‌رسانی بازی‌های ویدئویی در اروپا" و انجمن رتبه‌بندی نرم افزارهای سرگرمی ایالات متحده تعیین شد.
دکتر نتا وینشتین از دانشگاه کاردیف می‌گوید: یافته‌های ما نشان می‌دهد که تعصبات پژوهشگران ممکن است بر مطالعات قبلی در مورد این موضوع تأثیر گذاشته باشد و درک ما از تأثیرات بازی‌های ویدئویی را تحریف کرده است.
تیم تحقیقاتی قبل از شروع تحقیق برای پیشگیری از وقوع پیش‌داوری و برای هرچه شفاف‌تر بودن مطالعه، پیش‌فرض‌ها، روش‌ها و تکنیک‌های تجزیه و تحلیل خود را از قبل آماده کردند.
پرزیبیلسکی می‌گوید: بخشی از مشکل در تحقیقات فناوری این است که روش‌های بسیاری برای تجزیه و تحلیل داده‌های مشابه وجود دارد که نتیجه‌های مختلفی منتج می‌شود و نتیجه‌گیری اشتباه می‌تواند منجر به ترس از بازی‌های ویدئویی خشن شود.
محققان می‌گویند در حالی که هیچ ارتباطی بین انجام بازی‌های ویدئویی خشن و بروز رفتار تهاجمی در نوجوانان پیدا نکرده‌اند، اما جنبه‌هایی از بازی کردن این نوع بازی‌ها وجود دارد که ممکن است باعث خشم یا ناامیدی در کاربران شود.
داده‌ها برای این مطالعه از نوجوانان بریتانیایی ۱۴ تا ۱۵ ساله و والدین و مراقبان آنها که مجموعاً ۲۰۰۸ نفر شدند جمع آوری شد.
از بازیکنان نوجوان سؤالاتی درباره شخصیت و رفتار بازی‌شان در ماه گذشته پرسیده شد، در حالی که والدین و مراقبان پرسشنامه‌هایی در مورد رفتارهای پرخاشگرانه اخیر فرزندشان پر کردند که در نهایت مشخص شد انجام بازی‌های خشن موجب بروز رفتار خشونت‌آمیز در نوجوانان نمی‌شود.
این مقاله در مجله Science Society Open Society منتشر شده است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: بازی ویدیویی رفتار خشونت آمیز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۷۸۱۱۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علت پرحرفی کودکان؛ چطور رفتار کنیم؟
کودکان با صحبت‌کردن بی‌وقفه میزان صبر و مقاومت والدین را می‌آزمایند. هر مرحله از رشد کودک چالش‌های خاص خودش را دارد. در مرحله‌ای که کودک یاد می‌گیرد با کلمات مختلف جملات معنادار بسازد، کم‌کم مقدار صحبت‌کردن او بیشتر می‌شود. صحبت‌کردن و سؤال پرسیدن روش‌هایی‌اند که کودک برای آشنایی بیشتر با محیط استفاده می‌کند و دنیای اطرافش را بیشتر می‌شناسد.
به گزارش چطور، گرچه گاهی این صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک بسیار آزاردهنده است و ممکن است بخواهید با جست‌وجوی راه‌های ساکت‌کردن کودک با عنوان «چکار کنیم بچه کمتر حرف بزنه؟» به‌دنبال یافتن راه‌حل باشید، لازم است بدانید که این اوضاع موقتی است. با بزرگ‌ترشدن کودک و افزایش درکش از محیط کم‌کم صحبت‌کردن او کمتر خواهد شد. صبور باشید و بدون عصبانیت کودکتان را با دنیای اطرافش آشنا کنید.
علت پرحرفی کودکان چیست؟ ۱. اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD)گاهی علت روانشناسی پرحرفی کودک ابتلا به برخی اختلالات رفتاری است. معمولا کودکانی که دچار اضطراب، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی و سایر اختلالات رفتاری هستند، تمایل بیشتری به صحبت‌کردن دارند. در صورتی پرحرفی کودکان نشانه تکانشگری و ابتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی است که کودک صرف‌نظر از محیط و اطرافیان، بی‌وقفه حرف بزند و مدام صحبت دیگران را قطع کند.
۲. اضطراباگر کودک حین صحبت‌کردن بی‌وقفه استرس دارد، علت پرحرفی اضطراب درونی اوست. گرچه اضطراب کودک معمولا با رفتارهایی مانند خجالت‌کشیدن یا گوشه‌گیری همراه است، گاهی کودکان خردسال اضطرابشان را با پرحرفی نشان می‌دهند.
۳. هوش زیادصحبتکردن بیش از حد کودک همیشه حاکی از ابتلا به اختلالات رفتاری مختلف نیست و گاهی ممکن است نشانه‌ای از توانایی کلامی فوق‌العاده او باشد که در کودکان تیزهوش رایج است. یافتن راه‌های دیگری برای ابراز وجود کودک و ارتباط با دیگران ممکن است وابستگی کودک به صحبت‌کردن با شما را تا حد زیادی کاهش دهد.
۴. اوتیسماگر صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک با سایر مشکلات اجتماعی مانند ارتباط چشمی ضعیف، پافشاری زیاد روی یک موضوع یا مشکل در برقراری ارتباط متقابل همراه است، ممکن است نشانه‌ای از طیف اوتیسم باشد. اگر نگران صحبت‌کردن بیش از حد کودکتان هستید، بهتر است در این باره با متخصص کودکان مشورت کنید.
راهکارهای مقابله با پرحرفی کودکانعلت پرحرفی کودکان هرچه باشد، گاهی والدین واقعا از این‌همه سؤال و جواب خسته می‌شوند. اگر اکنون در این وضعیت هستید و هرلحظه وسوسه می‌شوید که به کودک بگویید «ساکت باش دیگه»، باید بدانید که این راهکار مؤثری نیست؛ ممکن است در لحظه کودک ساکت شود، اما تأثیر مثبت و ماندگاری روی او ندارد.
۱. تعیین کنید چه صحبت‌هایی نیاز به پاسخ دارندهمه حرف‌های کودک خطاب به شما نیستند و گاهی در حال بازی‌کردن با خودش حرف می‌زند و واقعا نیازی به پاسخی از جانب والدین ندارد. به حرف‌هایی که کودک خطاب به شما می‌گوید و سؤالاتی که می‌پرسد، با مهربانی جواب بدهید ولی وارد حریم صحبت‌کردن او با خودش یا اسباب‌بازی‌هایش نشوید و اجازه بدهید تنها بازی‌کردن را یاد بگیرد.
مثلا اگر می‌گوید «من می‌خوام با رنگ‌های آبی و قرمز و بنفش نقاشی بکشم» این جمله نیازی به پاسخ یا واکنشی از سمت شما ندارد. اما اگر می‌گوید «مامان، به این نقاشی نگاه کن، خوب کشیده‌ام؟»، یعنی باید به تصویری که خلق کرده است توجه کنید و مهربانانه نظر بدهید.
۲. حدومرز تعیین کنیدبه زبانی ساده و قابل‌فهم به کودک توضیح دهید که کارهای دیگری هم دارید که باید در طول روز انجام بدهید و بازی با او را هم در فهرست کارهایتان بگنجانید. زمانی از روز را به نشستن کنار فرزندتان و بازی‌کردن و صحبت‌کردن با او اختصاص دهید. در این زمان هیچ کار متفرقه دیگری انجام ندهید و تمام توجهتان را معطوف بازی‌کردن با او کنید.
با این کار نیاز کودک به بودن در کنار شما رفع می‌شود و وقتی مشغول کارهای دیگر شوید، مدام دنبالتان نخواهد بود. وقتی زمان مشخصی از روز را به وقت‌گذراندن با کودک اختصاص می‌دهید، کم‌کم می‌فهمد چه زمانی وقت بازی‌کردن و صحبت‌کردن با شماست.
۳. مراقب لحنتان باشیدهرگز حرف‌هایتان را با لحن تند یا جملات منفی به کودک نگویید. شنیدن جملاتی مانند «تو هیچ‌وقت دست از حرف‌زدن برنمی‌داری!» باعث می‌شود در ذهن کودک تصوری منفی از خودش شکل بگیرد و خجالت‌زده شود.
به‌جای صحبت‌کردن با لحن تند، به کودک بگویید «من عاشق شنیدن حرف‌های تو هستم، اما کارهای دیگری هم دارم که باید انجام بدم. هروقت کارهام تموم شد، با هم صحبت می‌کنیم. باشه عزیزم؟» این لحن صحبت‌کردن باعث می‌شود کودک بفهمد شما همیشه دوستش دارید و فقط وظایف دیگری هم دارید که نمی‌توانید تمام‌وقت کنارش باشید.
چطور خودتنظیمی و کنترل تکانه را به کودک بیاموزیم؟هیچ کودکی مجهز به مهارت‌های مختلف به دنیا نمی‌آید؛ ما والدین مهارت‌های مختلف را به آنها می‌آموزیم. همه کودکان برای تقویت مهارت‌های خودتنظیمی و کنترل تکانه نیاز به الگو و انجام تمرینات مکرر دارند. علت پرحرفی کودکان هرچه باشد، شما باید به شیوه‌ای سرگرم‌کننده خودتنظیمی را به کودک خود بیاموزید.
۱. زمانی از روز را به تمرین سکوت اختصاص دهیدبهتدریج باید تحمل ساکت‌ماندن فرزندتان را افزایش دهید. به کودک بگویید «بیا چند دقیقه هیچی نگیم و یک کار سرگرم‌کننده انجام بدیم، مثلا نقاشی بکشیم یا با لگوها بازی کنیم». از زمان‌های کوتاه شروع کنید و به‌تدریج این زمان را افزایش دهید.
در ابتدا همراهی‌اش کنید و به‌مرور اجازه دهید به‌تنهایی مشغول بازی‌کردن شود. اسباب‌بازی‌های متنوع در اختیارش بگذارید تا انگیزه‌اش برای بازی‌کردن افزایش و برای صحبت‌کردن بیش از حد کاهش یابد.
۲. خودکنترلی را با کودک تمرین کنیدبا تمرین و بازی به کودک یاد بدهید که همیشه باید با دقت به حرف‌های شما گوش کند. کتاب‌های مرتبط با این موضوع برایش بخوانید و اهمیت گوش‌دادن هنگام حرف‌زدن دیگران را از زبان شخصیت‌های قصه روایت کنید. حتی می‌توانید خودتان قصه‌ای جذاب بسازید و با نهی‌کردن پرحرفی شخصیت‌های قصه، غیرمستقیم به کودک یاد بدهید که بیش از حد صحبت‌کردن کار خوشایندی نیست.
کانال عصر ایران در تلگرام
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان